تاثیر برنامه منتخب تعادلی بر کنترل پاسچر افراد دارای نقص عضو در شرایط دستکاری سیستم های بینایی، دهلیزی و عمقی

اهداف: درمانگران طب فیزیکی و توان بخشی برای افزایش توانایی حفظ تعادل و ارتقای استقلال عملکردی در افراد با قطع عضو اندام تحتانی، از روش های مداخله ای تمرین درمانی استفاده می کنند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر برنامه منتخب تعادلی در شرایط دست کاری سیستم های بینایی، دهلیزی و عمقی بر کنترل پاسچر افراد قطع عضو اندام تحتانی بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی در سال 1394، 14 نفر با قطع عضو زیر زانو مراجعه کننده به مرکز جامع توان بخشی هلال احمر تهران به روش دردسترس انتخاب شده و به تصادف در دو گروه 7نفره کنترل و تمرینات منتخب تعادلی جای گرفتند. برای ارزیابی کنترل پاسچر و تعادل آزمودنی ها از آزمون سازمان دهی حسی دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. داده ها به کمک نرم افزار spss 19 و توسط آزمون تحلیل واریانس عاملی ترکیبی با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته ها: تعادل و کنترل پاسچر در پس آزمون گروه تمرین درمانی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. در وضعیت اول (وجود سه حس بینایی، دهلیزی و عمقی) و دوم (حذف بینایی و دست کاری حس دهلیزی و عمقی) پس آزمون گروه تعادلی، نمره پایداری و استراتژی بیشتر و نمره جابه جایی مرکز ثقل کمتر از وضعیت های دیگر بود. در وضعیت ششم (دست کاری حس دهلیزی و عمقی) پس آزمون گروه تعادلی، نمره پایداری و استراتژی کمتر و نمره جابه جایی مرکز ثقل بیشتر از وضعیت های دیگر بود. نتیجه گیری: انجام یک دوره برنامه منتخب تمرین درمانی باعث کاهش دامنه نوسان، افزایش پایداری و افزایش استراتژی در افراد قطع عضو زیر زانو می شود که نشان دهنده افزایش تعادل و کنترل پاسچر در این افراد است.